Kısa İsyankar Sözler.
İsyankar gençlik çık aleme, alem isyankar gençlerin peşinde!
Hasretin acıya boğmuşsa beni; gelmezsen unutmak hakkım değil mi?
İsyan etme gökyüzü, benim kadar ağlayamazsın.
Artık herhangi bir hayale kucak açamayacak kadar yorgunum.
İsyan, sözü dinlenmeyenlerin dilidir.
Seni benim kadar sevenler, sana benim kadar hasret kalsın.
Edepli edebinden susar, edepsiz de ben susturdum zanneder.
İsyan ediyorum çaresizliğe, bir çözüm ol isyanım çaresizliğe.
Hayat tesbih gibidir. Bazen çekmek, bazen de sallamak gerekir.
Ağlama dik dur yüreğim. Git ve de ki, özledik ama daha ölmedik.
Sevmek ölmektir bence, ben de sevmiştim ölmeden önce.
Ölmek için sebebim yok ama yaşamak içinde sınırdayım.
Hayatımın anlamına rest çektim isyanlardayım.
Sen geceyi bana bela ettin. Bense sana olan her şeye lanet ettim.
Uzun İsyankar Sözler.
Önce düştüğümde kalkmayı öğrendi,m sonra aleve dokunduğumda acıyı, sevmeyi öğrendim, sevilmeyi, sonra terkedilip beklemeyi, sayende unutulmayı da öğrendim, her şeyi öğrendim de, yalnız unutmayı öğrenemedim.
Kim bilir hangi akşam güneşle beraber bende söneceğim
Kim bilir hangi ellerden son suyumu içeceğim
Belki göremeden öleceğim fakat yine de seni ebediyen seveceğim.
Ben öyle bir zerreyim ki, bütün aleme isyan etmişim! Havaya, toprağa isyan etmişim! Ateşe, suya isyan etmişim! Altı yöne isyan etmişim! Beş duyuya isyan etmişim! Mevlana
Ölsen bile benden kurtulamazsın kefen olur bedenini sararım. Yağmur olur üzerine yağarım. Çiçek olur mezarında açarım. Ölsen bile benden kurtulamazsın.
Gece midir insanı hüzünlendiren, yoksa insan mıdır hüzünlenmek için geceyi bekleyen? Gece midir seni bana düşündüren yoksa ben miyim seni düşünmek için geceyi bekleyen?
Eğer çölde bir çiçek olsan; seni kaybetmemek; için gözyaşlarımla sulardım eğer gözümdeki bir damla yaş olsaydın; seni kaybetmemek; için hiç ağlamazdım.
Yıllar vardır nasıl geçtiğini bilmezdim, bir gün vardır yaşamın anlamını değiştirdi bana dair; hissetmediğimi, bilmediğimi yaşattı, işte o ani şenle yaşadım şenle.
Bir ses beklemek senden. Soluk beklemek. Suskunluğun en acımasız olduğu zamanlardayım. Hiç bu kadar uzun susmadın sevdiğim. Hiç bu kadar uzun gitmedin bilmediğim yerlere, gözlerimi götürmeden yanında!
Bir gün benden ayrılırsan sanma ki ardından ağıt yakarım dünyaya bir pembe gözlük takıp sana şu lanet sözleri yağdırırım. Evlendiğin kişi Azrail, damatlığın kefen, kurduğun yuva mezarın olsun.
Huzur içinde ellerimi kavuşturuyor ve bekliyorum, rüzgara, gel gide ya da denize aldırmıyorum ve artık zamana ya da kadere isyan etmiyorum, bana ait bana gelecek çünkü.
Sevmek öyle bir şey ki onsuz bir hayat düşünmek bile zehir olur insana. Üstüne üstelik hasret varsa sevgimin arasında. . . Dokunmayın içimdeki kimsenin duymadığı isyanıma!
